Is je eigenwaarde je eigen?

Ik hou van taal. Het woord eigenwaarde is prachtig! Het zegt precies waar het om draait.

Het is de waarde die je aan je zelf gegeven hebt, je eigen waarde, die je eigenwaarde vormt. Een ander kan je die niet toekennen. 

Wanneer we klein zijn leven we in symbiose met onze omgeving. En omdat we dan nog niet kunnen reflecteren op onszelf behalve voor het gedeelte dat we ons gedrag kunnen aanpassen om onze verzorgers tevreden te stellen, is ook het gevoel dat we over onszelf hebben niet zuiver van onszelf.
Als het goed is helpen je ouders je om je van je omgeving los te maken en emotioneel onafhankelijk te worden zodat je je gevoel over jezelf vooral uit jezelf kunt halen, door je op een waarachtige manier te spiegelen, waarbij hun eigen behoeften ondergeschikt zijn aan de begeleiding van jou daar in. Helaas gebeurt dit vaak niet of niet genoeg. Als volwassene zit je dan nog met een gevoel over jezelf wat helemaal of grotendeels niet van jou is.

Met andere woorden: Je eigenwaarde is je niet eigen. Het lijkt er dan op alsof je je zelf niet leuk vind, niet goed genoeg, want de eigenwaarde die een ander je gegeven heeft is gebaseerd op de voorwaarde dat jij hen tevreden stelt en ziet er om die reden vaak niet heel rooskleurig of in elk geval niet erg vergevingsgezind uit. Dat is niet de juiste maatstaf om jezelf mee op te meten. En het goede nieuws is die valse eigenwaarde is dus ook helemaal niet je echte eigenwaarde.

"Eigenwaarde is het goede gevoel dat je over jezelf hebt zonder daarin afhankelijk te zijn van een ander."

En ik wil dit zelfs nog verder doordragen: Echte eigenwaarde is iets wat onvoorwaardelijk is. Er is daar in niets wat niet vergeven zou kunnen worden wanneer je werkelijk achter jezelf staat en jezelf helemaal accepteert zoals jij bent.

Alles wat jou nog vertelt dat je niet goed genoeg bent is niet authentiek en ingegeven door een waarderingssysteem dat van jongs af aan nog van buiten naar binnen loopt in plaats van, van binnen naar buiten. Als dat zo is dan weet je dat je nog niet bij je echte eigenwaarde aangekomen bent, dat er nog wat uienschillen af te pellen zijn, dat er nog wat verdriet over die onwaarachtige weerspiegeling van wie jij bent los te laten is, maar dat het wel in het verschiet ligt.  Zo'n echte eigenwaarde is souverein en onaantastbaar als diamant en is iedereens geboorterecht.